Jakie wyzwania czekają rodziców podczas karmienia niesfornego dwulatka?

2 min

neurologopeda, oligofrenopedagog

Maly chlopiec siedzi przy stole i je brokula raczka

Nadszedł czas na pełnoprawne uczestniczenie w posiłkach z dorosłymi.

    Maly chlopiec siedzi przy stole i je brokula raczka
    Maly chlopiec siedzi przy stole i je brokula raczka

    Wysokie krzesełko z dobrym podparciem dla stóp daje dziecku poczucie stabilności postawy, szansę na utrzymywanie uwagi przez cały czas posiłku i nieograniczoną możliwość zaglądania do talerza rodziców. Konsystencje posiłków coraz bardziej są zbliżone do jedzenia dorosłych. Drugi rok życia to okres doskonalenia samodzielności podczas jedzenia.

    Niezależność w trakcie posiłków może być manifestowana na wiele sposobów:

    • picie z kubka staje się już sprawne i w pełni efektywne,
    • karmienie łyżeczką staje się coraz bardziej samodzielne i coraz częściej zdarzają się posiłki jedzone bez konieczności dokarmiania przez opiekuna,
    • ssanie nie jest już podstawową techniką zaspokajania głodu i po uzyskaniu umiejętności jedzenia łyżką, gryzienia pokarmów stałych oraz pojenia z kubka nie pełni już tak istotnej roli odżywczej,
    • posiłki zabierają coraz mniej czasu między innymi dlatego, że maluch doskonale wie jak zachowywać się przy jedzeniu i jest przy tym coraz bardziej czysty,
    • rosną umiejętności w zakresie samodzielnego wycierania twarzy po jedzeniu, zbierania zębami pokarmu z wargi, oblizywania wargi językiem, zabierania czubkiem języka resztek pokarmu, które przykleiły się do podniebienia,
    • gryzienie i odgryzanie są już na tyle doskonałe, że pokarmy twarde i sprężyste, jak np. skórka od chleba oraz wymagające dużej szybkości ruchów, jak np. kawałki gotowanych buraków, z powodzeniem mogą stanowić cały posiłek.

    Drugi rok życia to okres, w którym stosunkowo łatwo daje się zauważyć trudności dziecka w zakresie akceptowania niektórych pokarmów lub sposobu karmienia.

    Najczęściej dotyczy to dzieci z nadwrażliwością na smak, zapach i dotyk pokarmów. Zachowania, które są tego wynikiem mogą powodować problemy z rozszerzaniem diety. Symptomy tego typu trudności mogą być następujące:

    • niechęć lub odmowa w zakresie dotykania i poznawania ręką pokarmów kleistych, wilgotnych i śliskich,
    • niechęć do rezygnowania z karmienia butelką na rzecz karmienia łyżką,
    • unikanie dotykania pokarmów wargami (sposobem zastępczym jest wtedy picie przez rurkę, z bidonu z długim ustnikiem lub z butelki ze smokiem),
    • prowokowanie reakcji wymiotnych przed przystąpieniem do posiłku,
    • preferowanie pokarmów miksowanych i gładko zmielonych,
    • tolerowanie pokarmów stałych wyłącznie w postaci produktów suchych i chrupkich.

    W przypadku wystąpienia opisanych trudności pomocna może się okazać konsultacja u specjalisty zajmującego się terapią funkcji pobierania pokarmu.

    Oceń ten artykuł: